Vlaamse populaire fictie bestaat, als we even mogen veralgemenen – wat we eigenlijk de hele tijd doen dus waarom zouden we er nu ineens toestemming voor vragen – uit twee categorie ...
Vlaamse populaire fictie bestaat, als we even mogen veralgemenen – wat we eigenlijk de hele tijd doen dus waarom zouden we er nu ineens toestemming voor vragen – uit twee categorieën. Comedy die zo licht uitvalt dat het lachen je vergaat, en misdaadreeksen die zo zwaar op de hand zijn dat het lachwekkend wordt. De mengvorm komt zelden voor. Of hebt u Filip Peeters al eens zien glimlachen in Salamander? Bent u nog aan het nagenieten van al die kwinkslagen en knipoogjes in Beau Séjour? We dachten het niet. Een crimireeks waarin behalve een geweer- ook al eens een lachsalvo weerklinkt, dat hoort blijkbaar niet. Behalve in Crimi clowns, maar daar lag het er zo dik op dat het er wel erg dik op lag.
Loodzwaar en humorloos, zo wil de Vlaming zijn politieseries. We lijken wel Scandinaviërs. Daarom alleen al is De infiltrant een verademing. Het is een politiereeks die zichzelf niet al te ernstig neemt. Ernstig genoeg om een goed verhaal zo goed mogelijk te vertellen, maar met voldoende relativeringsvermogen om af en toe een brede grijns op je gezicht te toveren. De reeks schuwt de clichés niet, maar gebruikt ze met zichtbaar plezier, dus wat dondert het.
De infiltrant is gebaseerd op het autobiografische boek Alpha 20 van de voormalige undercoveragent Kris Daels, maar is daar na jarenlang schaven aan de scenario’s onherkenbaar ver van afgedreven. Ook dat dondert niet: wie de avonturen van Daels wil kennen, moet zijn boek maar lezen.
In afwachting kunt u zich enkele weken kosteloos en kostelijk amuseren met deze sympathieke reeks. De toon zit precies goed: Geert Van Rampelberg, Dirk Roofthooft (die pruik!) en Peter Van den Begin staan zich te amuseren als de kleine jongens die ze ongetwijfeld zijn. Barbara Sarafian en Natali Broods staan er gepast meewarig op te kijken. De openingsscènes in Zuid-Spanje zijn heerlijk, de streek rond Malaga doet zelfs wat denken aan het Albuquerque van Breaking bad. En de oneliners zijn om van te smullen. ‘Kom, mosseltjes, kom!’, roept Roofthooft in een uitzuipcafé als de dames met dienst hem te lang laten wachten. En tegen de vrouw van een handlanger die in Malaga een te duur hotel heeft geboekt: ‘Sinterklaas komt van Spanje naar België, niet omgekeerd.’
De eerste aflevering was trouwens maar een opwarmertje. In die van volgende week zit u dankzij de gewiekste montage te gniffelen terwijl vijf mensen overhoop worden geknald. Dat was van Tarantino geleden, denken we.
De infiltrant, maandag om 21.45 uur op VTM.
